qyairilanwarBLOG

Rabu, 6 Ogos 2008

PERANAN DASAR KEBUDAYAAN KEBANGSAAN DALAM MEMBENTUK PERPADUAN:
FUNGSI AKTA DAN DASAR DALAM MENYOKONG DASAR KEBUDAYAAN

Oleh : Muhammad Qyairil Anwar Che Zainol
Management & Science University
Subjek : Malaysian Studies MPW1133
Assignment 1/sem 1

Malaysia merupakan sebuah negara yang sedang membangun, dengan disokong pembangunan aktif sahsiah dan sifat bangsa Malaysia yang jitu, maka segala perancangan akan menjadi satu kenyataan. Kedudukan Malaysia yang terletak di kawasan ketamadunan Melayu dan Nusantara menjadikan asimilasi kebudayaan yang meluas antara kawasan. Namun, kini keadaan menjadi lebih mencabar apabila terdapat dasar-dasar baru yang digubal, termasuk akta-akta untuk menjamin keselamatan negara, memungkinkan dasar atau akta itu tidak mampu membawa keadaan yang membolehkan perpaduan majmuk digapai berlandaskan penguatkuasaan dasar dan akta tertentu. Maka, Dasar Kebudayaan kebangsaan (DKK) yang digubal dijadikan teras bagi memelihara budaya dalam setiap dasar mahupun sesetengah akta yang berkait langsung tentang pembentukan imej bangsa Malaysia.

Antara startegi perlaksanaan yang digariskan adalah meliputi aspek luaran yang bertindak sebagai penyokong dasar. Dasar Kebudayaan Kebangsaan (DKK) bukannya satu rancangan yang boleh dituai hasilnya dalam sekelip mata, tetapi memerlukan penghayatan oleh rakyat majmuk melalui pelbagai dimensi sama ada melalui pendidikan, penyelidikan mahupun perhubungan dan komunikasi. Aspek perundangan yang meliputi penggubalan dasar-dasar dan sesetengah akta-akta di parlimen seperti yang dihuraikan di atas juga munimbulkan persoalan tentang perkaitan antara keduanya. Ironinya, setiap perlaksanaan dasar dan akta itu akan membuahkan hasil yang positif yang dapat difahami segenap lapisan masyarakat bahawa Malaysia melaksanakan sesuatu tidak hanya membuta tuli semata-mata, tetapi dalam aspek mewujudkan identiti tersendiri bagi meterjemahkan budaya Malaysia. Malahan, DKK turut menggariskan bahawa setiap dasar yang ingin digubal oleh kementerian, agensi atau sesebuah jabatan harus meletakkan DKK sebagai teras. Ini menunjukkan bahawa dasar-dasar lain juga membawa haluan yang sama, membentuk perpaduan daripada kebudayaan biarpun hanya sedikit diselitkan DKK didalamnya.

Akta Arkib Negara 2003 yang digubal bagi menyelaraskan hasil warisan negara harus dilihat dari sudut dan perspektif yang berbeza. Secara lebih mendalam, akta ini menggariskan peruntukan bagi pewujudan, pemerolehan, jagaan, pemeliharaan, penggunaan dan pengurusan arkib awam dan rekod awam serta apa-apa yang berkaitan dengan Arkib Negara sendiri. Akta ini membolehkan harta warisan dikekalkan tanpa gangguan akan menyelamatkan warisan yang tidak ternilai harganya kepada negara ini. Warisan ini sudah semestinya dibina oleh orang terdahulu mengikut bangsa dan kepercayaan masing-masing. Sebagai contoh Lembah Bujang di Kedah yang menyimpan seribu satu kisah tentang pengaruh Hindu pada zaman pemerintahan kerajaan Kedah Tua. Artifak yang terkenal itu dipulihara dan dipelihara dengan sebaik mungkin bagi menunjukkan budaya masyarakat dahulu kala dalam protocol upacara keagamaan. Impak kepada bangsa lain? Semestinya kagum dan mendapatkan pengalaman tentang struktur agama dan bangsa tersebut. Kesan akan lebih dilihat apabila bangsa lain mula menghormati kepercayaan dan pegangan sesuatu bangsa itu berdasarkan kebudayaan yang dipelajari daripada artifak-artifak tersebut. Maka dapat dikonklusikan bahawa Dasar Kebudayaan Kebangsaan yang dijadikan teras dalam pembikinan sesuatu dasar mahupun undang-undang akan membawa hasil kepada perpaduan pada akhirnya. Rakyat yang berbilang kaum akan menghormati satu sama lain dari aspek keagamaan dan kebudayaan dahulu kala yang dipaparkan melalui artifak dan tinggalan sejarah. Namun, apa akan jadi jikalau akta seumpama itu tidak digubal? Maka, sejarah lingua franca Bahasa Melayu akan terkubur sebagai satu mitos semata-mata. Tiada lagi kenangan tentang bagaimana Kesultanan Johor-Riau melalui perkembangan yang pesat dan gemilang.

DKK itu sendiri berdiri di atas satu pasak yang menggariskan fakta sejarah tentang kebudayaan lampau, kisah asimilasi kebudayaan masyarakat dunia di Tanah Melayu dan kedudukan Tanah Melayu sebagai pusat tamadun dunia sejak dua ribu tahun dahulu. Maka, jelas dilihat bahawa penggubalan akta ini berjaya menyimpan semua dokumentasi bagi menunjukkan bahawa Malaysia sememangnya pernah melalui satu zaman kegemilangan dengan asimilasi budaya berlaku dimana-mana pusat perdagangan utama.

Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967 juga dapat dilihat sebagai salah satu cabang yang mendukung DKK. Walaupun akta ini digubal sebelum wujudnya DKK, namun setelah DKK diperkanalkan sekalipun, akta ini terus mendukung dan menetapkan bahawa imej bangsa dan budaya Malaysia diterjemah melalui penggunaan satu bahasa kebangsaan – Bahasa Malaysia. Keampuhan akta ini dalam memelihara Bahasa Malaysia sememangnya berjaya membuktikan kepada dunia bahawa Malaysia berjiwa besar dalam mewujudkan identiti sendiri. Keadaan ini diperkukuhkan lagi apabila melalui akta ini, kebudayaan Malaysia yang mencerminkan Bahasa Malaysia sebagai asas telah dijadikan bahasa pengantar rasmi di Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM).

Dasar juga turut dipengaruhi DKK sebagaimana telah dijelaskan dalam rasional penggubalan DKK. Dasar Penddikan antara dasar yang memainkan peranan penting dalam mengembangkan kebudayaan bangsa Malaysia kepada rakyat keseluruhanya. Kebudayaan dan kepentingan mewujudkan bangsa Malaysia yang kionsepnya telah dipelopor Tun Dr Mahathir Mohamad dijadikan sebahagian daripada teras untuk menggubal sillibus pelajaran. Rukun Negara digubal pada 27 januari 1970 sebelum diisytiharkan pada 31 Ogos 1971 juga antara pemapar imej bangsa Malaysia. Secara amnya, kewujudan DKK ini biarpun terlewat sedikit daripada sesetengah peristiwa penting dalam mewujudkan masyarakat majmuk di Malaysia, namun asas “kepentingan kebudayaan untuk perpaduan” telah wujud dalam setiap keputusan yang dibuat kerajaan. Lima prinsip Rukun Negara yang jikalau dihayati segenap lapisan masyarakat sememangnya akan menguatkan lagi konsep bangsa Malysia yang kukuh dan berpengang teguh kepada prinsip perpaduan. Maka, inilah yang dikatakan kepentingan DKK ke atas sesuatu dasar bagi mewujudkan perpaduan. Keadaan ini diperkukuh lagi dengan sikap berhati-hati MANGERAN pada masa itu yang sememnagnya mengambil iktibar 13 MEI 1969 – rusuhan kaum terdahsyat di negara ini. Maka, cara paling praktikal bagi membentuk satu identiti rakyat ialah dengan menggunakan kebudayaan sebagai satu dasar menggalakkan perpaduan. Persamaan yang dimiliki oleh semua pihak secara perlahan-lahan menyebabkan pemikiran dan sifat perkauman akan luput.

Dapat disimpulkan bahawa kepentingan DKK dalam mewujudkan perpaduan turut didukung oleh dasar dan akta bagi menjayakannya selain peranan agensi dan jabatan kerajaan yang lain. Lampiran menyenaraikan akta yang terdapat di bawah Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Warisan beserta salinan ringkas Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967.
.
****************

PETIKAN ARTIKEL DARIPADA WEB KEMENTERIAN KEBUDAYAAN, KESENIAN DAN WARISAN MALAYSIA

Utama / Kementerian / Mengenai Kementerian / Akta-akta
Sejak Penubuhan KEKKWA, pelbagai usaha telah dijalankan untuk memartabatkan kebudayaan, kesenian dan warisan negara. Usaha-usaha ini telah dilaksanakan melalui akta-akta yang telah diwujudkan seperti berikut:1.

AKTA AKADEMI SENI BUDAYA DAN WARISAN KEBANGSAAN 2006 [Akta 653]
Suatu Akta yang mengadakan peruntukan bagi penubuhan, pengurusan dan pentadbiran Akademi Seni Budaya dan Warisan Kebangsaan sebagai sebuah institusi pengajian tinggi di dalam bidang seni, budaya dan warisan di Malaysia.

2. AKTA WARISAN KEBANGSAAN 2005 [Akta 645]
Akta Warisan Kebangsaan 2005 bertujuan untuk memberi perlindungan kepada semua aspek warisan secara menyeluruh dan bersepadu yang sebelum ini tidak ada dalam mana-mana perundangan persekutuan dan negeri. Akta ini merangkumi skop yang lebih luas merangkumi aspek Warisan Budaya (cultural heritage), Warisan Semula-jadi (natural heritage) termasuk Warisan Ketara (Tangible Heritage) dan Warisan Tak Ketara (intangible heritage).Akta ini berkuatkuasa pada 1 Mac 2006 dan menggantikan dua akta terdahulu iaitu Akta Benda Purba 1976 dan Akta Harta Karun 1957.Merupakan "suatu akta untuk mengadakan peruntukan bagi pemuliharaan dan pemeliharaan warisan kebangsaan, warisan semulajadi, warisan kebudayaan ketara dan tidak ketara, warisan kebudayaan di bawah air".

3. AKTA ARKIB NEGARA 2003 [Akta 629]
Akta yang mempunyai peruntukan bagi pewujudan, pemerolehan, jagaan, pemeliharaan, penggunaan dan pengurusan arkib awam dan rekod awam serta apa-apa yang berkaitan dengan Arkib Negara sendiri.

4. AKTA PENYERAHAN BAHAN PERPUSTAKAAN 1986 [Akta 331]
Suatu Akta untuk mengadakan peruntukan bagi pengumpulan, pemeliharaan, pengawalan bibliografi dan penggunaan bahan perpustakaan yang diterbitkan di Malaysia dan juga apa-apa yang berkaitan dengannya

.5. AKTA PERBADANAN KEMAJUAN FILEM NASIONAL MALAYSIA 1981 [Akta 244]
Akta ini bertujuan untuk menggalak, memelihara dan memudahkan kemajuan perusahaan perfileman Malaysia, menubuhkan Perbadanan Kemajuan Filem Nasional Malaysia (FINAS) dan mengadakan peruntukan bagi perkara-perkara yang perlu, yang berkaitan atau yang bersampingan dengannya. Di bawah akta ini terdapat beberapa peraturan iaitu :* Perbadanan Kemajuan Filem Nasional Malaysia (film charges) Regulations 1988-PU (A) 209/88.* Perbadanan Kemajuan Filem Nasional Malaysia (compounding of Offence) Regulations 1985-PU(A) 264/85.* Perbadanan Kemajuan Filem Nasional Malaysia (licensing) Regulations 1983-PU (A) 546/83.* Perbadanan Kemajuan Filem Nasional Malaysia (mandatory screening scheme) Regulations 2005-PU(A) 232/2005.

6. AKTA PERBADANAN KEMAJUAN KRAFTANGAN MALAYSIA 1979 [Akta 222]
Suatu Akta yang berkaitan dengan penubuhan, ahli-ahli dan pentadbiran Perbadanan Kemajuan Kraftangan dan juga menggalak dan memudahkan perusahaan kraftangan Malaysia.

7. AKTA PERPUSTAKAAN NEGARA 1972 [Akta 80]
Suatu Akta untuk mengadakan peruntukan bagi penubuhan Perpustakaan Negara bagi menyediakan penggunaan generasi masa kini dan masa depan suatu koleksi sumber-sumber perpustakaan di peringkat kebangsaan, memudahkan capaian seluruh negara sumber-sumber perpustakaan di dalam dan luar negeri dan apa-apa juga yang berkaitan Perpustakaan. Di bawahnya terdapat peraturan bagi pembayaran serta denda iaitu :* National Library (fees and Fines) Regulations 1993-PUA 295/93.

8. AKTA BALAI SENI LUKIS NEGARA 1959 [Akta 516]
Suatu Akta untuk mengadakan peruntukan bagi penubuhan dan pengurusan Balai Seni Lukis Negara.

*****************

UNDANG-UNDANG
CETAKAN SEMULA
MALAYSIA

DITERBITKAN OLEH
PESURUHJAYA PENYEMAK UNDANG-UNDANG, MALAYSIA
DI BAWAH KUASA AKTA PENYEMAKAN UNDANG-UNDANG 1968
SECARA USAHA SAMA DENGAN MALAYAN LAW JOURNAL SDN BHD
DAN PERCETAKAN NASIONAL MALAYSIA BHD
2006

Akta 32
AKTA BAHASA KEBANGSAAN
1963/67

UNDANG-UNDANG MALAYSIA
Akta 32
AKTA BAHASA KEBANGSAAN 1963/67
Suatu Akta bagi menyatukan undang-undang berhubung dengan
penggunaan bahasa kebangsaan.
[Semenanjung Malaysia—Seksyen 9 hingga 11—
11 April 1963, Akta 10 tahun 1963;
Yang lain-lain—1 September 1967,
Akta 7 tahun 1967]

Tajuk ringkas, pemakaian dan permulaan kuat kuasa
1. (1) Akta ini bolehlah dinamakan Akta Bahasa Kebangsaan 1963/67 dan hendaklah, tertakluk kepada subseksyen
(2), dipakai di seluruh Malaysia.
(2) Akta ini hendaklah mula berkuat kuasa di Negeri Sabah dan Sarawak pada tarikh yang ditetapkan oleh Pihak Berkuasa Negeri masing-masing, melalui enakmen Badan Perundangan Negeri masing-masing dan tarikh yang berlainan boleh ditetapkan bagi permulaan kuat kuasa peruntukan yang berlainan dalam Akta ini di Negeri-Negeri itu.

Bahasa kebangsaan hendaklah digunakan bagi maksud
rasmi
2. Kecuali sebagaimana yang diperuntukkan dalam Akta ini dan tertakluk kepada perlindungan-perlindungan yang terkandung dalam Perkara 152(1) Perlembagaan berhubung dengan manamana bahasa lain dan bahasa mana-mana kaum lain di Malaysia
bahasa kebangsaan hendaklah digunakan bagi maksud rasmi.

Penggunaan terjemahan
3. Tiada apa-apa jua dalam Akta ini boleh menyentuh hak Kerajaan Persekutuan atau hak Kerajaan mana-mana Negeri untuk menggunakan apa-apa terjemahan dokumen atau perutusan rasmi dalam mana-mana bahasa lain bagi apa-apa maksud yang difikirkan perlu demi kepentingan awam.

Penggunaan berterusan bahasa Inggeris boleh dibenarkan
4. Yang di-Pertuan Agong boleh membenarkan penggunaan berterusan bahasa Inggeris bagi apa-apa maksud rasmi sebagaimana yang difikirkan patut.

Penggunaan bahasa Inggeris boleh dibenarkan dalam
Parlimen dan Dewan Undangan
5. Yang di-Pertua Dewan Negara, Yang di-Pertua Dewan Rakyat dan Yang di-Pertua Dewan Undangan mana-mana Negeri, atau seseorang lain yang sedang menjalankan fungsi mana-mana jawatan itu, boleh membenarkan seseorang anggota mana-mana
satu Majlis Parlimen atau seseorang anggota Dewan Undangan menggunakan bahasa Inggeris apabila memberikan ucapan kepada, ataupun apabila mengambil bahagian dalam kerja, Majlis Parlimen atau Dewan Undangan itu, mengikut mana-mana yang berkenaan.

Teks sahih undang-undang
6. Teks—
(a) bagi segala Rang Undang-Undang yang akan dikemukakan atau pindaan kepadanya yang akan dicadangkan dalam Parlimen atau mana-mana Dewan Undangan Negeri;
(b) bagi segala Akta Parlimen dan segala perundangan subsidiari yang dikeluarkan oleh Kerajaan Persekutuan;
(c) bagi segala Enakmen dan perundangan subsidiari yang dikeluarkan oleh mana-mana Kerajaan Negeri; dan
(d) bagi segala Ordinan yang diisytiharkan oleh Yang di-Pertuan Agong, hendaklah dalam bahasa kebangsaan dan dalam bahasa Inggeris, dan teks dalam bahasa kebangsaan itu adalah sahih melainkan jika Yang di-Pertuan Agong menetapkan sebaliknya sama ada secara am atau bagi mana-mana undang-undang atau jenis undangundang yang tertentu.

Undang-undang bertulis yang diperbuat sebelum 1
September 1967
7. (1) Jika mana-mana undang-undang bertulis yang diperbuat sebelum satu hari bulan September 1967 telah diterjemahkan ke dalam bahasa kebangsaan, Yang di-Pertuan Agong boleh menetapkan terjemahan undang-undang itu sebagai sahih.
(2) Tiada apa-apa jua dalam seksyen 6 boleh dipakai bagi pindaan mana-mana undang-undang bertulis yang diperbuat sebelum satu hari bulan September 1967, sehingga undang undang bertulis itu telah diterjemahkan ke dalam bahasa kebangsaan dan terjemahan itu telah ditetapkan sebagai sahih.

Bahasa Mahkamah
8. Segala prosiding (selain pemberian keterangan oleh seseorang saksi) dalam Mahkamah Persekutuan, Mahkamah Rayuan, Mahkamah Tinggi atau mana-mana Mahkamah Rendah
hendaklah dalam bahasa kebangsaan:
Dengan syarat bahawa Mahkamah boleh, sama ada atas kehendaknya sendiri atau atas permintaan mana-mana pihak dalam mana-mana prosiding dan selepas menimbangkan
kepentingan keadilan dalam prosiding itu, memerintahkan supaya prosiding itu (selain pemberian keterangan oleh seseorang saksi) dijalankan sebahagiannya dalam bahasa kebangsaan dan sebahagiannya dalam bahasa Inggeris.

Tulisan bagi bahasa kebangsaan
9. Tulisan bagi bahasa kebangsaan ialah tulisan Rumi: dengan syarat bahawa ini tidak melarang penggunaan tulisan Melayu, yang lebih dikenali dengan nama tulisan Jawi, bagi bahasa kebangsaan.

Bentuk angka
10. Bentuk angka dalam bahasa kebangsaan ialah bentuk angkaArab.

Borang
11. Kecuali sebagaimana yang diperuntukkan selainnya dengan nyata, apabila sesuatu borang dalam bahasa Inggeris ditetapkan oleh mana-mana undang-undang bertulis, terjemahan borang itu dalam bahasa kebangsaan oleh orang atau pihak berkuasa yang
ditetapkan dari semasa ke semasa dengan perintah oleh Perdana Menteri boleh digunakan bagi segala maksud yang baginya borang itu boleh digunakan jika borang itu dalam Bahasa Inggeris.

10:56 PG